دنیای سایه

جو خندان گفت : _ دیگه اینم مسولیت خودته ! راستی طبقه ی همکف مال آموزگاران و.... طبقه دوم هم اتاق های ساکنین اینجاست ، امشب معرفی میکنم. اینجا از ۱ تا ۱۲ سال رو هم برای پسران هست و هم دختران ، بعدش هم فقط دختران که طبقه ی ششم و هفتم هستن. بقیه توضیحات با خانم اسمیتلینگ هست. سایه ناباور وارد اتاق شد و بلافاصله گوشی اش را روشن کرد . هیچ پیغامی نبود به جز ..... اوه خدای من ! یک پیغام از طرف اما !!!! + سایه ی عزیز ، میشه بدونم کجا رفتی ؟ سایه اینقدر از شدت خنده دار بودن پیام، خندیده بود که اشک‌هایش روان بود . روی تخت دراز کشید و نوشت : -نیویورک ، دبیرستان و دبستان هنر های برگزيده نیویورک. سپس تلفنش را خاموش کرد و نا گهان به خواب رفت...

سایه خسته بود و نمی توانست متظاهر کننده ی خوبی باشد ، به همین دلیل به سمت بیرون رفت تا حالش عوض شود. حال همه خوب بود ، اما این وسط یک مشکل بزرگ وجود داشت. درد بدی به سراغ سایه آمده بود .... دست راستش بی حس و قلبش تیر می‌کشید... خودش پزشک بود و می‌دانست چه اتفاقی افتاده.. اگر آنروز طلسم به صورت غیر مستقیم به دستش نمی خورد و اشعه های سبز رنگ آن طلسم نصفه نیمه از رگ دست سایه به قلبش نمی‌رسید ، سایه اینچنین شکسته نمیشد. اما.... اگر خورده بود؟ او حتما مرده بود. اشک های سایه تا نیمه سرازیر شده بود که ناگهان حضور کسی را حس کرد . رفت و از ماشین کیفش را برداشت تا بهانه ای برای غیبت طولانی اش داشته باشد. همانطور که داشت دنبال ک...

_عیب نداره بابات که آدم شده ، بعدشم تو تنها نیستی که هروقت تنها بودی بگو خودم بیام پیشت ولی الان درس بچه ها مهمتره اونا دوروزه تنها بودن. +باشه به سلامت سلام برسون. سایه طوبی ، تنها قهرمان و الگوی زندگیش را بدرقه کرد. در قرارگاه وقتی طوبی رفت ، آدری پوف بلندی کشید. +اون زن کی بود؟ این هری بود که با صورتی عرق کرده این سوال را کرده بود. مالی زودتر از آدری گفت : +میشناسمش ، او زن قبلا همکلاسیم بود . دختر بزرگ اسماعیل خانه ، طوبی اسمیت ! اون زمان هم خیلی جسور و شجاع بود . همسن منه ولی خیلی جوون به نظر میاد. کسی جرعت نداره جلوش بایسته . چند روز بعد ، یعنی یک روز به شروع شدن سال تحصیلی سایه آمد. همه آن روز که طوبی آمده بود را فراموش ک...

فردا صبح بر خلاف دیشب در قرارگاه اتفاقات خوبی افتاد . اما مبصر شده بود! و خبر های جدیدی در راه بود. طوبی صبح از سایه خواسته بود که اورا به قرارگاه ببرد . وقتی سوار ماشین شدند ، سایه راه افتاد . طوبی گفت : +منو ببر اونجا. _کجا؟ +اونجا ، اون قرارگاه _واسه چی . +مگه تو نمیگی این داداش ما باز دسته گل به آب داده ، میرم سربه راهش کنم. سایه فرمان را چرخاند کشید و جلوی ساختمان آجری توفق کرد. _رسیدیم . طوبی سینه اش را جلو داد و با صلابت پیاده شد، سپس قیافه اش جدی شد . سایه این قیافه عمه طوبی را بسیار دوست داشت ، زیرا هر طور با این حالت به سراغ پدرش میرفت ، پدر از پسری لوس و عصبانی به پسری مودب و سر به زیر تبدیل میشد! طوبی با گام هایی...