دنیای سایه

شنبه به مشهد رفتیم و سفری گرم را تجربه کردیم ، البته من هم با امام دلها عهد و میمانی بستم و به شهر خود بازگشتیم. از یکشنبه تا به حال روزهای افتضاحی را در حال تجربه هستم... وی حتی حوصله خویش را ندارد و به اصطلاحی یا خود قهر است. البته ، بهترین خبر ، یعنی قبولی جان جانان رهای مهربان روزش را کمی بهتر ساخت امروز هم متن مینویسد و کلاس والیبال نرفته اما اسپک هایش امتیازی است. ویولنش‌ منتظرش است ... اما حیف است ننویسم اینرا : تعریف میکنند که نوعی از ابراز ناراحتی انسانها ، قهر کردن است .  و نوع شدید آن قهر کردن با خود ! سوال اینجاست ! چطور میشود که کسی حتی با خودش هم قهر کند ؟ وقتی کسی به ظاهرش اهمیت نمیدهد ،...

سالهاست که دیگر کتاب نمیخوانم .. هراس دارم از اینکه پایانش آنطور که میخواهم نباشد سالهاست کتاب ها فقط در قفسه اند روحم از کتابها فاصله گرفته و خودم از زندگی واقعی.. تلفن همراهم.... او هم دوست خوبی نیست . فقط برای سپری کردن وقت هاست.. گلهایم! هرکدام که دردل هایم را شنید ، یا نوایی از آن به گوش او رسیده ...  فردا برگ های خشک شده اش را از زمین جمع میکنم و گلدانش را خالی... غنچه اطلسی دل نازک همان لحظه سر خم کرد و ساقه لطیفش در دم شکست... درخت کهنسال خانه تمام برگ هایش ریخت ... خسته شده ام  خسته... خدا کجاست؟ از قلبم نرفته ، میدانم ... اما نمیدانم چطور میشود به آن رجوع کرد.. دردل دا...

و من همان دختری هستم که شبها با خیال فردایی بهتر به خواب میرفت  من همانم که گندمزار گیسوانم در میان مزرعه آفتاب گردان ها در تلاطم بود اگر شاید کسی میگذاشت گلی بچینم  رنگ چشمانم هم  همپوش آفتابگردان ها میشد.... ...

منم اون مرداب پیر از همه دنیا جدا ♬♫♪ داغ خورشید به تنم زنجیر زمین به پام ♬♫♪ من همونم که یه روز می خواستم دریا بشم ♬♫♪ می خواستم بزرگترین دریای دنیا بشم ♬♫♪ آرزو داشتم برم تا به دریا برسم شبو آتیش بزنم تا به فردا برسم ♬♫♪ اولش چشمه بودم زیر آسمون پیر ♬♫♪ اما از بخت سیاه راهم افتاد به کویر چشم من ♬♫♪

آدم باش برو پیدات نشه! خوب؟ من گناه دارم برو ؟ چرا تو تموم نمیشی ؟ چرا نابود نمیشی؟  خسته شدم بسکه ماسک تنگ و سفید به صورتم بوده