شعر جدیدم

دردا که من از دولت خود باز رهیدم 

مستانه روانه شده ، مستانه پریدم 

ان مطرب خندان دهن و ساقی مدهوش 

در مکتب انان که زدم ساز ، پریدم

یارا به رخ ماه تو کردم نظری چند 

فردا که رسید از همه کس دل ببریدم 

شعرم غزلی بود که دادم پی معشوق 

خواندن اثری بود ، کزو دل ببریدم 

مارا به سر زلف گنه کار همی چند 

مستانه روانه کند این ساقی مخمور 

ابیات من از شوق رسیدن به کجا رفت 

رفتش پی ان که کند جان به فدای خم ابروش

از دولت ما جز به وفا کس نشناسد 

بیچاره کسی را که مرا پند نگیرد 

فردای جهان من و تورا وقت جدایی 

کی میکند این طالع دل عزم رسیدن🌸