نشسته ام (ورژن خودم نوشت)
در این سرای بی کسی
ز هر طرف که میرسی
ببین مرا
ببین مراکه زل زده ام به بی کسی
به پنجره به آسمان
به بی کسی
نشسته ام به
این در نگاه میکنم
دری که آه میکشد
تو از کدام راه میرسی؟
خیال دیدنت چه دلپذیر بود
جوانی ام در این امید پیر شد
نیامدی و تا ابد...
برای من
دیر شد
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی