دنیای سایه

دردا که من از دولت خود باز رهیدم  مستانه روانه شده ، مستانه پریدم  ان مطرب خندان دهن و ساقی مدهوش  در مکتب انان که زدم ساز ، پریدم یارا به رخ ماه تو کردم نظری چند  فردا که رسید از همه کس دل ببریدم  شعرم غزلی بود که دادم پی معشوق  خواندن اثری بود ، کزو دل ببریدم  مارا به سر زلف گنه کار همی چند  مستانه روانه کند این ساقی مخمور  ابیات من از شوق رسیدن به کجا رفت  رفتش پی ان که کند جان به فدای خم ابروش از دولت ما جز به وفا کس نشناسد  بیچاره کسی را که مرا پند نگیرد  فردای جهان من و تورا وقت جدایی  کی میکند این طالع دل عزم رسیدن🌸 ...

مینویسم... همیشه از غیر و هوا و ابر و درخت و عاطفه نوشتم.. از حالا برای خویش مینویسم.. خویشی که در خویش گم شد.. غول پر هراس اضطراب به سراغ دخترک نحیف و رنجور که هنوز التیام زخم های چند ماهه اش کامل نشده می آید.. من... چند سالی ایست غم بزرگی بر دوش دارم . نشد نشد و بازهم نشد نشد که بنویسم و درد را افشا کنم.. فقط دعایم کنید..دعا...

من یک دوست کلاس دهمی دارم که پارسال هنوز قبل رفتنش تو مدرسمون یکم باهاش دوست بودم... چقدر شیرین بود و چقدر جذاب.... الان نمیدونم کجاست ..چی میکنه..... نازنین خاطره ی سال قشنگ  نازنین  خاطره ی روز بزرگ  نازنی.. دخترکی با اندیشه های کوتاه و بلند.. نازنین! حال کجایی  نازی تو به کجایی  نازی ! چهره ی مهرورزت نرفته از سینه  نازنین  خوبی تو هست تا ابد در این آیینه.. نازنین دلتنگتم آری  نازنین تو کجایی؟ خوابی یا که خواب در بیداری؟! ...

حالا بیشتر قدر در مدرسه بودنمان را میفهمم با اینکه آنروزها دبیران قصد جان روح و روانمان را داشتند.... اما حالا با دو هفته ی تلخ ، درناک و لعنتی روز به روز بیشتر دلتنگ مدرسه میشوم... از خانه ماندن بیزارم... چون صندلی نم زده کنار ساحل ، افکارم در حال پوسیدن است ، فرصتی برای نو شدن خدایا.... ...

میشنوی صدایمان را آقا؟ ببخشید نمیشنویم خواستم بگویم آقای من این جمعه را هم خط زدم😔